Tüp Mide Ameliyatı Hikâyem: Hayatımı Değiştiren Karar

İnsanın hayatında verdiği bazı kararlar vardır ya, öncesi ve sonrası diye ikiye ayırırsın. Benim için Tüp Mide ameliyatı tam öyle bir karar oldu. Fazla kilolar yıllarca sadece bedenimi değil, ruhumu da esir aldı. Aynaya bakmaktan kaçtım, fotoğraf çektirmek istemedim, toplu taşımada insanların bakışlarından utandım. Ama bir gün öyle bir noktaya geldim ki, ya bu yükle yaşamaya devam edecektim ya da hayatımı değiştirecektim. İşte sana baştan sona Tüp Mide ameliyatı maceram…

Tüp Mide ameliyatı olmaya nasıl karar verdim?

Kilolarım hep vardı ama özellikle 20’li yaşların sonunda hızlıca almaya başladım. Diyet denedim, spor denedim, ilaç bile denedim. Hepsi ya yarım kaldı ya da verdiğim kilolar katlanarak geri döndü. Tartıya çıkmak kabus olmuştu. Bir gün doktora gittim, “BMI değerine göre Obezite seviyesindesin” dediğinde beynimden vurulmuşa döndüm. O an anladım, kendi başıma bu işi çözemeyeceğim. Ameliyat lafı ilk kez o gün aklıma düştü.

Kilo sorunlarım beni nasıl bu noktaya getirdi?

Kilo sadece görüntü meselesi değil. Merdiven çıkarken nefes nefese kalıyordum. Uykuda horluyordum, sabah yorgun kalkıyordum. Dizlerim ağrıyor, belim tutuluyordu. Psikolojik tarafı daha ağırdı. Sosyal hayattan kaçıyordum, düğünlere gitmek istemiyordum, kıyafet alırken kabinlerde ağlıyordum. Çevremdekiler “boş ver, sen böyle güzelsin” diyorlardı ama ben aynada başka birini görüyordum. Artık değişmeliydim.

Tüp Mide ameliyatından önce hangi testlerden geçtim?

Ameliyat kararı verdikten sonra doktorum beni bir sürü teste soktu. Kan tahlilleri, EKG, endoskopi… “Mide yapısı uygun mu, kalp dayanır mı, vitamin değerlerin nasıl” hepsine baktılar. Açıkçası test süreci de yorucuydu. Ama o kadar emin olmuştum ki, her tüp taktırmaya razıydım. Psikiyatri görüşmesi bile yaptım. Çünkü bu ameliyat sadece mideyi değil, hayatını değiştiriyor. Hazır mısın diye soruyorlar. Ben hazırım dedim. Korkum vardı ama kararlılığım daha büyüktü.

Ameliyat günü hastaneye gittiğimde neler yaşadım?

Sabah erkenden hastanedeydim. Aç karnına gitmek gerekiyordu. Yanıma ailem geldi, yüzlerinde hem korku hem umut vardı. Odaya yerleştim, önlüğü giydim, serum takıldı. Yatakta beklerken kalbim deli gibi çarpıyordu. Aklımdan bin şey geçti: “Ya uyanamazsam, ya komplikasyon olursa.” Ama bir yandan da “yaşamak istiyorsan bu şart” diyordum. Hemşire gelip “hazırsanız ameliyata gidiyoruz” dediğinde kalbim ağzıma geldi.

Ameliyat masasına yattığımda hissettiklerim nelerdi?

Ameliyathaneye girerken içim ürperdi. O soğuk, beyaz ortam, makinelerin sesleri… Kendimi film setinde gibi hissettim. Masaya yatırdılar, anestezi uzmanı geldi, “korkma, birazdan uyuyacaksın” dedi. Damar yoluna ilaç verdi. Gözlerim tavana kilitlendi, lambalar yavaşça kayboldu. Son hatırladığım buydu. Sonrası karanlık.

Tüp Mide ameliyatı sonrası ilk uyandığım an nasıldı?

Gözümü açtığımda boğazımda hortum hissi, karnımda inanılmaz bir baskı vardı. Sanki midemin içinden biri taş çıkarmış gibiydi. İlk anda nerede olduğumu anlamadım. Hemşire başımda “geçmiş olsun, ameliyat bitti” dedi. Ağrıdan gözlerimden yaş aktı. Kendimi yarı ölü yarı diri hissettim. Ama içimde bir umut vardı: “Artık yeni bir sayfa başladı.”

Ameliyat sonrası ilk günlerde ne kadar ağrı çektim?

İlk üç gün kabustu. Karnımda dört delik vardı, her hareketimde yanıyordu. Öksürmek, hapşırmak, hatta gülmek bile işkenceydi. Yataktan kalkmak için hemşirenin yardımı gerekiyordu. İlaçlarla biraz hafifliyordu ama tamamen geçmiyordu. İlk defa tuvalete tek başıma gidebildiğimde gözlerimden yaş geldi. İnsan en basit şeylerin bile değerini böyle zamanlarda anlıyor.

Tüp Mide ameliyatından sonra ilk günlerde hangi yiyecekleri yiyebildim?

Ameliyat sonrası ilk günler sadece su yudumlamak bile meseleydi. Yarım bardak suyu yarım saatte içiyordum. Doktor “ilk hafta sadece sıvı” dedi. Çorba, ayran, şekersiz komposto… Ama hepsi minicik miktarlarda. Midem küçüldüğü için bir anda doluyordu. Eski halimi düşündüm, bir pizzayı tek başıma yiyordum. Şimdi yarım bardak çorbayla doydum. Garipti ama güzeldi.

İlk haftalarda sıvı diyet süreci benim için nasıl geçti?

İtiraf edeyim, çok zorlandım. Ağzım katı şeyler istiyordu. Kokular beni delirtiyordu. Evde yemek pişerken salona kaçıyordum. Ama sabrettim. Çünkü doktor “ilk ay çok kritik” demişti. Her lokmayı çiğnemek bile yasaktı. Sıvılarla yaşadım, moralimi bozmamaya çalıştım. Bir yandan da tartıya çıkıyordum ve düşen kiloları görmek bana sabır veriyordu.

Tüp Mide ameliyatı sonrası kaç günde ayağa kalkabildim?

İlk günler ayağa kalkmak işkenceydi. Karnımdaki dikişler zonkluyordu. Hemşire kolumdan tutarak kaldırıyordu. 3. gün biraz yürüyebildim. 1 hafta içinde evde kendi işimi yapmaya başladım. İlk kez banyoya tek başıma girdiğimde kendimi kahraman gibi hissettim. Çünkü bu süreçte her küçük başarı insanın gözünde dev bir zafer oluyor.

Ameliyat sonrası moralimi bozan şeyler neler oldu?

İlk zamanlar çok zorlandım. “Acaba hata mı yaptım” diye düşündüğüm oldu. Çünkü ağrılar, yasaklar, halsizlik… Bir an “keşke olmasaydım” dedim. Ama sonra tartıya çıkıp 5 kilo gittiğini gördüğümde bütün moralim yerine geldi. En çok da çevremden gelen bazı olumsuz yorumlar üzdü. “Yemek yiyemiyorsun, ne zevki kaldı hayatın” diyenler oldu. Ama ben içimden “siz bilmezsiniz” dedim.

İlk bir ayda kaç kilo verdim, nasıl hissettim?

İlk ay 12 kilo verdim. Aynaya baktığımda gözlerime inanamadım. Yıllardır aynı kiloda tıkanmıştım, bir anda küçülmeye başladım. Pantolonlarım bol geldi, kemer delikleri değişti. Nefes alışım hafifledi, merdiven çıkarken yığılmıyordum. Bu değişim bana hayal gibi geldi. O an dedim ki, “iyi ki olmuşum.”

Tüp Mide ameliyatından sonra sosyal hayatım nasıl değişti?

Eskiden yemek masaları benim için eziyetti. Herkes doya doya yerken ben utançla daha fazlasını yiyordum. Şimdi birkaç lokmada doyuyorum. İnsanlar şaşırıyor, “sen çok mu az yiyorsun?” diye soruyor. Ben gülüyorum. Artık sosyal hayatta daha rahatsızım. Fotoğraf çektiriyorum, kıyafet denemekten korkmuyorum. Kendimi daha özgür hissediyorum.

Çevremdekiler kilolarımı verince bana nasıl tepki verdi?

İlk görenler “zayıflamışsın” dediğinde içimden dans etmek geldi. Akrabalarım, arkadaşlarım şaşkınlıkla bakıyordu. Bazıları “çok iyi olmuş” dedi, bazıları “yüzün çökmüş” diye eleştirdi. Ama ben aynaya bakıyordum ve mutluydum. Çünkü hayatımda ilk defa kilo değil, ben kazanıyordum.

Tüp Mide ameliyatı sonrası spor yapmaya ne zaman başladım?

Doktor ilk 1 ay ağır hareket yasak dedi. Sadece yürüyüş yaptım. 2. aydan sonra hafif egzersizlere başladım. Spor salonuna 4. ayda yazıldım. Önceden koşu bandında 2 dakika zor yürürken şimdi yarım saat koşuyorum. Spor hayatımın parçası oldu. Çünkü anladım ki ameliyat sadece başlangıç, gerisini sen getireceksin.

Ameliyattan sonra psikolojik olarak neler yaşadım?

Psikolojik kısmı en az fiziksel kadar zordu. Çünkü yemekle duygusal bağım vardı. Stresli olduğumda yemek yer, mutlu olduğumda kutlama yapardım. Ameliyat sonrası bu bağ koptu. İlk zamanlar boşluk hissettim. Ama sonra yeni şeyler buldum. Kitap okumak, yürüyüş yapmak, müzik dinlemek… Kendimi yeniden tanıdım. Bu ameliyat sadece midemi küçültmedi, ruhumu da değiştirdi.

Tüp Mide ameliyatı sonrası en zorlandığım an hangisiydi?

En zoru ilk 10 gündü. Çünkü ağrı, açlık hissi, yasaklar birleşti. O günlerde “neden yaptım ki” dedim. Ama geçti. Sonra ilk kez eski kıyafetlerime girdiğimde, merdivenleri tık nefes çıkmadığımda, yolda yürürken insanların bakışları değiştiğinde… İşte o zaman her şeyin değdiğini anladım.

Ameliyat sonrası yasaklar beni nasıl etkiledi?

Hayatım boyunca kebap, börek, tatlısız yapmamış biriydim. Şimdi hepsi yasaktı. İlk zamanlar çok zorlandım. Ama zamanla alıştım. Çünkü gördüm ki bedenim hafifledikçe ruhum da hafifliyor. Yasaklar bana ceza gibi değil, ödül gibi geldi. Çünkü o sayede yeni bir hayata başladım.

Tüp Mide ameliyatından bir yıl sonra geldiğim nokta neydi?

Bir yıl sonra 48 kilo verdim. Tartıya çıktığımda gözlerimden yaş aktı. Aynaya bakınca kendimi tanıyamadım. Fotoğraflara bakıyorum, eski benle yeni ben arasında dağlar kadar fark var. Sağlığım düzeldi, özgüvenim geri geldi. Hayatım resmen yeniden başladı.

Tüp Mide ameliyatı olmayı düşünenlere tavsiyelerim neler?

Ameliyat kolay değil, süreç sancılı. Ama sabırla geçiyor. Eğer sürekli kilo derdiyle boğuşuyorsan, sağlığın bozuluyorsa, bu ameliyat sana hayatının en büyük hediyesi olabilir. Korkma. Ağrı çekeceksin, yasaklarla mücadele edeceksin ama sonunda daha sağlıklı, daha mutlu bir sen olacak. Ben yaşadım, iyi ki yaşadım. Sen de yaşamak istersen bil ki yalnız değilsin.