Burun tamponu çıkarılırken çok acıyor mu, bayılan oldu mu?

Burun estetiği olan herkesin en çok korktuğu anlardan biri tamponun çıkarıldığı gündür. Açıkçası ben de ameliyat olmadan önce internetin altını üstüne getirdim. Forum forum gezdim, “çok acıyor mu, bayılan olmuş mu, kanaması durmamış mı?” diye her yerde aradım. Ama ne hikmetse tam benim hislerimi anlatan bir yazıya denk gelemedim. Hep ya doktorların yazdığı kısa bilgiler vardı ya da “acımaz geçer” diye geçiştirilmiş yorumlar. O yüzden şimdi ben kendi yaşadığımı, çevremde duyduklarımı hikâye gibi anlatayım istedim. Belki birilerinin korkusunu azaltır.

Benim hikâyem aslında abimle başladı. Allah vergisi burnumuz kocamandı, abim de sürekli “ben estetik olacağım” diye tutturuyordu. Evde annem, babam karşı çıkıyordu ama o kafasına koymuştu. İzmir’de doktor araştırmaya başladı. Akrabalardan birkaç kişi daha olmuştu, onların da sonuçlarını görmüştük. Kimi güzel olmuştu kimi olmamıştı, işin biraz şansa kaldığını da anlamış olduk. Neyse, abim sonunda bir doktordan randevu aldı, ben de yanında gittim. Doktor bize fiyat verdi, ameliyatı anlattı, çizimler yaptı. Sonra bana döndü, “senin de aynı sorun var, gel ikinizi beraber yapayım, indirim de yaparım” dedi. Yeminle kanıma girdi. Benim aklımda yoktu ama “madem oluyoruz, beraber olalım” dedik, girdik olaya.

Ameliyatı olduk, sonrası zaten malum; şişlik, morluk, tamponlar… İlk günler biraz kabustu ama asıl korku o değilmiş. Asıl mesele tampon çıkarma günüymüş. Günler sayılıyor, biz abimle evde sürekli konuşuyoruz. “Acaba çok acır mı, bayılır mıyız, doktora giderken yanımıza biri gelsin mi?” diye espri yapıyoruz. Bir yandan da forumlarda okuyoruz, kimi “hiç acımadı” yazıyor, kimi “hayatımda çektiğim en büyük acıydı” diyor. O kadar farklı yorum var ki insanın kafası daha da karışıyor.

Gün geldi, kliniğe gittik. Doktor bizi odaya aldı, “ilk kim gelsin?” dedi. Abim bana bakıyor, ben ona bakıyorum. Sonra “tamam, ben gireyim” dedim. Zaten acı eşiğim çok düşük, bari ilk ben kurtulayım dedim. Koltuğa oturdum, hemşire yanımda, doktor burnuma küçük bir alet soktu. Vallahi dostum sana şöyle diyeyim: 3 saniyelik bir olaydı ama o 3 saniye içimde bir şey çekiliyormuş gibi hissettim. Hani burnunuzdan solucan gibi bir şey çıkıyor derler ya, aynen öyleydi. Acıdan çok garip bir histi. İçim bir an boşaldı gibi oldu, sonra bir anda nefes açıldı. O kadar rahatladım ki “tamam buymuş” dedim. Abim içeri girdiğinde ben gülüyordum, “hadi senin sıran” dedim.

Ama işte herkesin hikâyesi aynı olmuyor. Yanımızda bekleyen başka bir hasta vardı, onun sesi koridordan duyuldu. Kadın “ahh” diye bağırdı, sonra sandalyeye oturdu, tansiyonu düşmüş. Meğer o da çok korkmuş, doktor tamponu çekince kendini kasmış, haliyle acıyı daha yoğun yaşamış. O an anladım ki bu iş biraz psikolojik. Ne kadar kasarsan o kadar zor oluyor. Rahat bırakırsan olay saniyeler içinde bitiyor.

Sonra eve geldik, abimle deneyimlerimizi karşılaştırıyoruz. Benimki kısa ama yoğun bir histi, onunki daha rahattı. O “ben hiçbir şey hissetmedim” dedi. Demek ki kişiden kişiye çok fark ediyor. Sonraki günlerde burnumuzdan hafif kan geldi ama dayanılmaz bir şey değildi. Açıkçası en zor kısım nefes alamamakmış, tampon çıktıktan sonra hayat normale dönüyor.

Bu süreçte en çok dikkatimi çeken şey, forumlarda herkesin farklı şeyler yazmasıydı. Kimisi “çok acıyor, bayıldım” diyor, kimisi “tıksırık gibi, 2 saniyede bitti” diyor. Ben de şimdi kendi yaşadığımı uzun uzun yazıyorum ki birileri okuduğunda en azından hazırlıklı olsun. Çünkü korku insanın kafasında büyüdükçe büyüyor. Gerçekten de düşündüğün kadar büyük bir acı olmuyor. Şunu da net söyleyeyim: O anki tuhaf his, sonraki nefes alma rahatlığıyla kıyaslanınca hiçbir şey değil.

Tabii benim anlattıklarım sadece kendi hikâyem ve abimin hikâyesi. Başkaları daha farklı şeyler yaşamış olabilir. Bir tanıdık “benim doktor tampon yerine silikon koymuştu, çıkarırken neredeyse hiç acımadı” demişti. Yani kullanılan malzeme de fark yaratıyor. Bir başkası “ben ilk çekildiğinde burnumdan kan fışkırdı” diye anlatmıştı. Bunları duyunca biraz tedirgin oluyorsun ama herkesin vücudu farklı işte.

Benim tavsiyem şu olur: Tampon çıkarma günü geldiğinde çok kasmayın. Önce derin bir nefes alın, rahatlayın, gözlerinizi kapatın, doktorun işini yapmasına izin verin. Üç beş saniyelik bir olay için günlerce stres yapmaya hiç gerek yok. Ben günlerce düşündüm, kabuslar gördüm, ama yaşadığım şey aslında çok basit çıktı. O yüzden bu yazıyı özellikle abartılı yorumları okuyup korkanlara ithaf ediyorum.

Son söz: Burun tamponu çıkarılırken evet, tuhaf bir his oluyor, kimi için biraz acı oluyor ama çoğunlukla tahmin ettiğiniz kadar kötü değil. Bayılanlar da var ama onlar genelde korkudan bayılıyor, acıdan değil. Nefesiniz açıldığı an “iyi ki olmuşum” diyorsunuz. Ben ve abim de öyle dedik. Şimdi dönüp bakınca en büyük pişmanlığım boşuna günlerce stres yapmam oldu.